Mijn vader heeft 40 jaar bij Honig gewerkt (je weet wel, soep en vermicelli). Toen mijn ouders in 1950 trouwden, stopte mijn moeder met werken op het Lab. Zoals dat ging in die tijd. Ze werd huisvrouw.
En ken je deze nog?
“Ik ga bij Japie wonen, want daar hebben ze King Corn”. Van 1965 tot begin ’70 razend populair.
Honig zag er ook brood in. En zo begon Juweel bakkerij.
Dat brood. Dagenlang vers. Huh en zacht. Niet te eten…
Mijn vader ging leiding geven bij Juweel. Na 5 jaar ging het mis. Dikke verliezen door enorme concurrentie. Het doek viel. Mijn moeder zei: “We kunnen altijd nog de Margriet rondbrengen”.
Zover kwam het niet. Vaders ging terug naar Honig.
Met 60 in de VUT. En op 65 met pensioen.
Helaas… pensioenbreuk
Tja, dat pensioen… Die broodaffaire creëerde een flinke pensioenbreuk. Royaal werd het niet. Maar ze hadden het goed.
In 2005 overleed mijn vader. Mijn moeder had een kleine hypotheek, een bescheiden pensioen en een spaarpotje. Zij kon niet zo goed met geld omgaan. Een nieuwe badkamer en een elektrisch zonnescherm verder was het potje bijna leeg.
Ze hield van het leven. 3 keer in de week bridgen, lunchen op een terras aan zee en altijd wat lekkers in huis. Nieuwe hoortoestellen, een andere bril, kapotte televisie. Ik sprong bij.
Seniorenhypotheek — voor haar te laat
Ik had zo graag voor haar gedaan, wat ik nu voor jou kan doen.
Hier gaat het om:
Sinds een jaar is er de seniorenhypotheek, leeftijd speelt geen rol. Een stuk van je overwaarde opnemen zodat je royaler kan leven. Een ander huis kopen. Lage of geen lasten en geld in je knip.
Kom gewoon eens praten.
Kost niets.
Voor mijn moeder had ik het zeker geregeld. Zij overleed op 8 maart (internationale vrouwendag) 2017.